Πόλη, γυάλινο καράβι

Πάνω στις άδειες κουπαστές των φωτισμένων δρόμων

Κρυφοκοιτάζω γύρω μου, ρωγμές, γλιστρώ και προσπερνώ

Καράβι μοιάζει γυάλινο σε μένα αυτή η πόλη

Που όλο τρίζει αδέξια στης νύχτας τον τρελό σκοπό

Σκόρπια τα σπίτια κι οι ψυχές, σκόρπιες θα δεις κι οι φάτσες

Πρωί γεννάει διαφορές το βράδυ όλο γκριμάτσες

Με μια τρελή ταχύτητα όλα τα διαγράφω

Τα σβήνω τα ονειρεύομαι, σ’ αυτήν, σ’ αυτήν ξαναγυρνώ

Παλιά θυμάμαι κλώτσαγα τις πέτρες στις πλατείες

Κι όλο παπούτσια χάλαγα να φτα- να φτάσω ως εδώ

Τώρα κερδίζω τον καιρό μασώντας ασπιρίνες

Μα τις σειρήνες πρόλαβα εγώ να τις ερωτευτώ

Σκόρπια τα σπίτια κι οι ψυχές, σκόρπιες θα δεις κι οι φάτσες

Πρωί γεννάει διαφορές το βράδυ όλο γκριμάτσες

Με μια τρελή ταχύτητα όλα τα διαγράφω

Τα σβήνω τα ονειρεύομαι, σ’ αυτήν, σ’ αυτήν ξαναγυρνώ

Πάνω στις άδειες κουπαστές των φωτισμένων δρόμων

Κρυφοκοιτάζω γύρω μου, ρωγμές, γλιστρώ και προσπερνώ ...

Στίχοι: Δημήτρης Ζερβουδάκης

Μουσική: Δημήτρης Ζερβουδάκης