Καράβι μικρό

Θα φύγει κι αυτό

θα δεις θα περάσει

σαν καράβι μικρό

που λιμάνι θα πιάσει

Στου άγριους καιρούς
πόσα είδες ναυάγια
πόσες ζωές
και θαύματα άγια


Λιμάνια λευκά
κουκκίδες στο χάρτη
που θέλεις να βγεις
μα κανείς δεν υπάρχει


Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι
Πως σου μοιάζω και γω
όλο όνειρα κάνω
μα τα παίρνει ο Βοριάς
και ποτέ δε τα φτάνω
Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι

Θα φύγει κι αυτό

θα δεις θα περάσει

σαν καράβι μικρό

που λιμάνι θα πιάσει

Στην πλώρη μπροστά

κι αν είδες ναυάγια

θα δεις και στεριές

και θαύματα άγια

Λιμάνια λευκά
κουκκίδες στο χάρτη
που θέλεις να βγεις
μα κανείς δεν υπάρχει


Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι
Πως σου μοιάζω και γω
όλο όνειρα κάνω
μα τα παίρνει ο Βοριάς
και ποτέ δε τα φτάνω
Καράβι μικρό
που κανείς δε σε ξέρει
και καμία στεριά
δε σου απλώνει το χέρι


Πως σου μοιάζω και γω
όλο όνειρα κάνω
μα τα παίρνει ο Βοριάς
και ποτέ δε τα φτάνω

Καράβι μικρό

για που ταξιδεύεις

και πόσες φορές

στεριά αγναντεύεις

Στίχοι: Φίλιππος Πλιάτσικας & Γιώργος Μαλαμούσης

Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας

Αλαντίν, τελειώσαν οι ευχές σου

Πήρα ένα μαγικό χαλί
του Αλαντίν κακή συνήθεια
πήγα όσο πιο ψηλά μπορώ
ουράνιο τόξο να σε βρω
να δω που ρίχνεις τόση ομορφιά να 'ρθω


Τα παραμύθια που γεννάς
εγώ τα 'χω αγαπήσει
γύρω με δένουνε σχοινιά
μα φεύγω έχω αργήσει

 Είναι οι άνθρωποι πιο μόνοι

σε πολιτείες αστραφτερές

με μουσικές καλοντυμένες

απ τις πιο ρηχές ψυχές

«τόση ομορφιά δε θέλω πια», μου λες

Τα παραμύθια που γεννάς

εγώ τα 'χω αγαπήσει

γύρω με δένουνε σχοινιά

μα φεύγω έχω αργήσει

Στίχοι: Λευτέρης Πλιάτσικας

Μουσική: Λευτέρης Πλιάτσικας

Φεύγω μακριά ... Sexual Instinct ...

Απλωμένα τα χρόνια μου σε μια λέξη

που δεν είπες κι αρνήθηκα να με κλέψει

με μια λέξη λιγότερη περιμένω

και στης λήθης το φόρεμα την υφαίνω.

Περιμένω τη νύχτα μου να με πάρει

να ντυθώ το σκοτάδι της και τη χάρη

να με πάρει στ' ανείπωτα, στα μισά, στα κρυμμένα

στη φωτιά που δεν άναψε μάτια μου, για κανένα.

Φεύγω μακριά,

 τ' όνομά μου δεν θυμάμαι πια.

Στα κρυμμένα, στ' ατέλειωτα να χαρίσω

τη φωτιά που δεν άναψες, μα θα σβήσω

θα χαρίσω της λύπης μου την αγρύπνια

το σκοτάδι που μ' έδωσε για τ' αγρίμια.

Της αγρύπνιας τα δόρατα και τη φόρα

να κοιμίσω με τάματα σαρκοβόρα

κι όπως όλα θα χάνονται πριν η μνήμη γυρίσει

με μια λέξη λιγότερη και η νύχτα θα σβήσει.

Φεύγω μακριά,

τ' όνομά μου δεν θυμάμαι πια.

Το φως σκορπάει, πέφτει στη γη

Λυγίζει ο χρόνος, μιλά η σιωπή

Τι να ΄ναι αυτό, τι σε τραβάει

Τι ΄ναι αυτό που το κορμί ζητάει

Φωτιά που ανάβει

Φωτιά που αλλάζει

Κρυμμένο δώρο τ΄ ουρανού

Στον παγκόσμιο του νου

(στίχοι: Γεωργία Βεληβασάκη)

Αχ, η ζωή

ιαχή

σε χορό ιερό

κι είναι ο χρόνος

στιγμή

Νύχτα βαθιά

φέρνει ο νους

μην ακούς

ποιός θεός

σου μιλά

Αχ, μια σπονδή

η ζωή

στην αρχή, στο φιλί

μια κρυφή

προσευχή

(στίχοι: Γιώτα Βασιλακοπούλου)

 ...have aiways thy untiring sight

on thy left and on thy right

study each conduct and be taught

from every word and every thought

what to beleive and what to say

when to say "yes" and when to say "nay"

what to eat and what to drink

what on everything to think

how to dress and how to talk,

how to sleep and how to walk,

for every human thing is brought

to perfection and is taught

in this Pancosmium of Thought.

(απόσπασμα από το ανέκδοτο ποιήμα του Κωνσταντίνου Καβάφη

"More happy thou, Performing Member" που γράφτηκε το 1877)

...πόθοι αγοριών και πόθοι κοριτσιων

πόθοι ανδρών και πόθοι γυναικών

ζητωκραυγάζουν την ανάγκη των ερώτων...

...ζητωκραυγές κι ακατανόητα τραγούδια

κραυγάζουν την ανάγκη των ερώτων...

...φλοιέ της γης, δέξου την επιδέξια τρυφερότητα

που σου προσφέρουν οι εραστές...

(αποσπάσματα από τα ποιήματα του Ανδρέα Εμπειρίκου

"Υψίπεδον της διελεύσεως" και "Βορειοανατολική παλάμη")

you said that we would be together

you said that it would last forever

but I know now that it΄s not true

΄cause you ΄ve been out with someone new

you came back home with such a mess

and halfyour clothes and half undressed

you smell too much of cheep perfume,baby

lipstick kiss all over you

why - why do you have to lie

when you know that I know the truth

deep inside

sexual instinct, baby

(στίχοι: Julie Massino)

Στίχοι: Γεωργία Βεληβασάκη

Μουσική: Κώστας Αθυρίδης

Στίχοι: Γεωργία Βεληβασάκη & Γιώτα Βασιλακοπούλου & Ανδρέας Εμπειρίκος

Μουσική: Κώστας Αθυρίδης

Του μαχητή η σκιά

Χάνομαι σε σκέψεις και εικόνες απ΄το χθες

πολλές φορές μου θυμίζουνε χαρούμενες ευχές αληθινές

με στίγματα που μένουν αναλλοίωτα στο νου

έρμαιο ενός θολού μυαλού,μελαγχολικού εαυτού

κρυμμένου στα σκοτάδια μιας γωνιάς

που ορκίστηκε εξ΄αρχής να φυλά σα βασιλιάς

έχοντας στις πλάτες του τα πιο τρελά όνειρά του

τη σκέψη των δικών του και την άδεια αγκαλιά του

Ξέρει να πολεμά στα σκοτεινά με κομμένα φτερά

το έχει κάνει πιο παλιά δε μασάει απ΄αυτά

ξεχνιέται όταν ραπάρει στο σκοτάδι με σκιές

τον βρήκα απόψε να παραμιλά πνίγοντας πληγές

Πολλές φωνές του είχαν πει πως θα τον περιμένουν

του είχαν πει πως τέτοιες αγάπες άσβηστες θα μένουν

εκείνος δεν τις πίστεψε μες το μυαλό τις κράτησε

συνέχισε τη μάχη του κι άλλη πορεία χάραξε

Πολλοί ζηλέψαν τα δικά σου φτερά

κι αφού δε μάθαν να πετούν θέλουν κι εσένα κοντά

ρίχ΄τους φωτιά και πέτα ακόμα πιο μακριά

εκεί ψηλά του μαχητή η σκιά τους χαμογελά

Αν πάνε να σου κόψουνε τα φτερά

γιατί δε μάθαν να πετούν και σε κρατούν χαμηλά

ρίχ΄τους φωτιά και πέτα ακόμα πιο μακριά

ο νικητής θα μείνει μόνος μα η ψυχή του γελά

Κι έτσι ξανά...η διαδρομή του ποτέ δε σταματά

κοιτάζει τις πληγές του μα δεν πονά

αφήνει να επουλώνονται απ΄τον ψυχρό βοριά

Λαβώθηκε μα σώθηκε και μόνο που πολέμησε

στη μάχη πήρε μέρος,τους δαίμονές του γκρέμισε

αυτή ήταν η νίκη του και όχι αυτή που λένε

και τη ζωή του αν έχανε δε θα΄θελε να κλαίνε

Ήττα θα ήτανε μόνο ο τρόμος κι όχι ο πόνος που φέρνει ο δρόμος

έχει μαζί του και μία ευχή: μέσα στο φόβο να μη σκλαβωθεί

κι αυτό του αρκεί,ζει μ΄οξυγόνο και μια προσευχή

κατάρα κι ευχή κάθε μοναχικού πολεμιστή

Όμως θ΄αναστηλωθεί,δύναμη θα παίρνει από κάθε στιγμή

κάθε ανάμνηση και νέα πνοή στον ουρανό μια μέρα για να βρεθεί,ζει

Στίχοι: Stereo Mike

Μουσική: Stereo Mike

Δυο μουσικές των δρόμων …

Δυο μουσικές των δρόμων …

από σήμερα μπαίνουν σε ένα διαγωνισμό …

Δυο μουσικές που ούτε οι δημιουργοί τους …

μπορούσαν να φανταστούν ότι έχουν κάτι κοινό …

Και όμως οι μουσικές των δρόμων έχουν κάτι …

Κοινό …

γεννιέται από την ψυχή μας ….

Καλή επιτυχία στα δυο νέα παιδιά που ερμηνεύουν αυτό το πάντρεμα …

και στους δημιουργούς …

“gerolikos”

I was born so betrayed, who am I - what I’ll be?

What is mine in this life? Just the heaven and sea

No I won’t give them up, they’re my fortune, my proof

Don’t believe what you hear, cause their truth kills the truth

The duty I’ve got is my war against fear

and I want you with me, I want you so near

Watch my dance Head up high Hands like wings and I’ll fly

Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά!

Την έχει η ψυχή μου τη φωτιά

τους φόβους όλους καίει μοναδικά

τα βήματά μου κάνω ως το Θεό

κι αν πέσω εγώ ξανά θα σηκωθώ

I have heard many words but I still won’t forget

the language of my body the sound my heart makes

so I’m staying alive and my losses won’t let

my soul to surrender, the power of loss is my bet

Watch my dance Head up high Hands like wings and I’ll fly

Το κεφάλι ψηλά και τα χέρια ανοιχτά!

Συνθέτης: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος

Στιχουργός: Ελεάνα Βραχάλη

Καθρέφτες

Κοιτάζω το είδωλό μου σκοτεινό

Μα όχι δεν μπορεί να είμαι εγώ

Καθρέφτες μου αλλάζουν την μορφή

Ψεύτες μ'απειλούν και πάλι

Οι μνήμες, τα χρόνια ειρωνικά χαμογελούν

Και νιώθω πως είμαι αιχμάλωτη του θαυμασμού

Καθρέφτες γύρω μου παντού εν τόπω με κυκλώνουν

ρουφάνε την εικόνα μου και την διαστρεβλώνουν

Και στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ

Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

Καθρέφτες σαν κλέφτες, μ'αρπάζουν

και με απειλούν τους σπάω και τρέχω

Με ψάχνουν και με κυνηγούν

Φωνές, κραυγές, γιορτές πληγές

αλλάζουν το κορμί μου

Στην πλάνη άλλο δεν μπορώ

στερεύει η πνοή μου

Και στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ

Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

Μες στην αγκαλιά κρασί

Βλέπω μια ανάσταση

Μες στην αγκαλιά κρασί

Φως και πάλι

Και στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ

Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ

Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

Μονάχη, μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

Μονάχη, μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

Θυμάσαι

Μέσα απ΄τα μάτια σου ξεχείλισε το μέλι

μέσα στις άκρες των χειλιών σου με περίμενες

και μέθυσε η κάμαρα απ΄το γυμνό σου άρωμα

Θυμάσαι

πως μ' αρέσει να σε βλέπω να κοιμάσαι

Θυμάσαι

Θυμάσαι

Τα σώματα μας νήματα ενώνονται σ΄ έναν ιστό

που όλο υφαίνεται κι όλο ξηλώνεται από τον άνεμο

Τον άνεμο

Θυμάσαι

πως μ' αρέσει να σε βλέπω να κοιμάσαι

Θυμάσαι

Θυμάσαι

Στίχοι: Κατερίνα Νιτσοπούλου

Μουσική: Κώστας Χατζόπουλος

Μόνο

Αχ, όλα έπρεπε να ’ρθούνε καθώς ήρθαν!

Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.

Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,

να φύγουνε, να σβήσουν.

Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,

για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.

Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι

ν’ αφήσω κάποιο δείλι.

Αχ, όλα έπρεπε να ’ρθούνε καθώς ήρθαν!

Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.

Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,

να φύγουνε, να σβήσουν.

Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα

δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ’ναι,

να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια

και σαν να μου γελάνε.

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης

Μουσική: Γιάννης Σπανός

You are my destiny

Lovers moon

~Παράξενος Μάης~

http://pavlidoykakia.blogspot.com/

 

Μάιος

Τη νύχτα, τα μεσάνυχτα που ανοίγουν οι ουρανοί
λένε ένα φως που βλέπουνε οι άνθρωποι οι αγνοί

Στο φως που αναλήβεται ψηλά στον ουρανό
τ' αγνά τους μάτια βλέπουνε τον ίδιο τον Χριστό

Στον χρόνο που ξανάνοιωσε, στις ώρες τις καλές
βλέπουν γαριφαλόσκονη στις πόρτες, στις αυλές

Τα δέντρα αγκαλιάζουνε, φωτίζουν τις πλαγιές
στολίζουν τριαντάφυλλα, πηγάδια τις πηγές

Γίνονται κάμποι ολόχρυσοι, γίνονται το κρασί
γίνονται ασημόκουπα να λάμπεις μέσα εσύ

Ευτυχισμένη πέτρα, βγες απ' το βαθύ γιαλό

να δω τα λουλουδάκια σου, να την ονειρευτώ

Στίχοι: Ορφέας Περίδης

Μουσική: Ορφέας Περίδης