Άρωμα

Νύχτες μακριές,

πέρα απ' το άρωμα του πόθου,

το νιώθω σαν χθες...

Νύχτα θολή,

δυο λευκά περιστέρια,

μια πελώρια σιωπή...

Μαύρος καπνός,

ένας δρόμος για μας,

ένας μουντός ουρανός...

Πιο δυνατό

απ' το πάθος του ανέμου,

απ' την οργή των θεών...

Ζαλίζει,

όταν θα σβήσουν τα φώτα

το άρωμά της το σκοτάδι τρυπά...

Λόγια πολλά

σαν μια αντανάκλαση που σβήνει

όπως το φως κι η σκιά...

Νύχτες τρελές

εκεί στα κάστρα που γυρνούσαμε

μαζί μέχρι χθες...

Θέλω να πω

στην ψυχή μου πως υπάρχω...

είμαι εδώ, είμαι εδώ.