Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Δρόμος ...

Τώρα μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια.

Τώρα θανάσιμη
νύχτα με ζώνει,
μέσα μου ογκώνονται
οι άφραστοι πόνοι.

Μ`είδαν,προσπέρασαν
όσοι αγαπάω,
μόνος απόμεινα
κι έρημος πάω.

Πόσο τ`ανέβασμα
του άχαρου δρόμου !
Στρέφω κοιτάζοντας
προς τ`όνειρό μου.


Μόλις και φαίνονται
οι άσπρες εικόνες,
τ`άνθη,χαμόγελα
μες στους χειμώνες.

Αεροσαλεύουνε
κρίνοι και χέρια,
ήλιοι τα πρόσωπα,
μάτια τ`αστέρια.

Είναι και ανάμεσα
σ`όλα η αγάπη,
στο πρωτοφίλημα
κόρη που εντράπει.

Κι όλο μακραίνουνε
πύργοι,παλάτια
κλαίνε μου οι θύμησες,
κλαίνε τα μάτια...

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης
Μουσική: Μανώλης Γαλιάτσος

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου