Δρόμος ...

Τώρα μακραίνουνε

πύργοι,παλάτια

κλαίνε μου οι θύμησες,

κλαίνε τα μάτια.

Τώρα θανάσιμη

νύχτα με ζώνει,

μέσα μου ογκώνονται

οι άφραστοι πόνοι.

Μ`είδαν,προσπέρασαν

όσοι αγαπάω,

μόνος απόμεινα

κι έρημος πάω.

Πόσο τ`ανέβασμα

του άχαρου δρόμου !

Στρέφω κοιτάζοντας

προς τ`όνειρό μου.

Μόλις και φαίνονται

οι άσπρες εικόνες,

τ`άνθη,χαμόγελα

μες στους χειμώνες.

Αεροσαλεύουνε

κρίνοι και χέρια,

ήλιοι τα πρόσωπα,

μάτια τ`αστέρια.

Είναι και ανάμεσα

σ`όλα η αγάπη,

στο πρωτοφίλημα

κόρη που εντράπει.

Κι όλο μακραίνουνε

πύργοι,παλάτια

κλαίνε μου οι θύμησες,

κλαίνε τα μάτια...

Στίχοι: Κώστας Καρυωτάκης

Μουσική: Μανώλης Γαλιάτσος