Ypey ...

Όταν η έμπνευση ... Ζήτημα φωτός (...video by Angelina Rain)

Όταν η έμπνευση …

Ενώνετε με …

την γραφή …

την εικόνα …

και την μελωδία ….

Τότε όλους μας ταξιδεύει …

Words by Angelina Rain

Ο Ράφτης ... Αφιερωμένο ... στους οιΚΟΛΟγοραφταδοαριστερους ...

Το σκαλοπάτι σου

Το σκαλοπάτι σου θα κάνω για κρεβάτι

αφού την πόρτα σου την άφησες κλειστή

θα μείνω έξω μια και το ‘βαλες γινάτι

κι από το κρύο η καρδιά μου θα σκιστεί

Το σκαλοπάτι σου απόψε θα ρωτήσω

γιατί εκείνο μου κρατάει συντροφιά

αν πρέπει να ‘ρθω ή να μην ξαναπατήσω

να δω τα μάτια σου γλυκιά μου ζωγραφιά

Στίχοι: Γεράσιμος Τσάκαλος & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος

Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος

Πρώτη εκτέλεση: Φώτης Πολυμέρης & Ελένη Λαμπίρη, Έλσα Λάμπο & Τότης Στεφανίδης ( Τερτσέτο )

Άλλες ερμηνείες:

Αντώνης Καλογιάννης & Βασίλης Παπακωνσταντίνου ( Ντουέτο )

Όταν θα γεννηθεί ο γιος σου ... Πατέρας και γιος ... Χρόνια σου ΠΟΛΛΑ Μιχαήλ Άγγελε μου!

Όταν θα γεννηθεί ο γιος σου

θα 'ναι μια μέρα σαν τις άλλες,

νοικοκυρές θα πλένουν ρούχα

παιδιά θα παίζουν στις τραμπάλες.

Θα ταξιδεύουν μ' αεροπλάνα

θα πλημμυρίζουν τα γραφεία,

άλλοι θ' αφήνουν το φεγγάρι

θα ψάχνουν σ' άλλο γαλαξία.

Όταν θα γεννηθεί ο γιος σου

πες του την πρώτη σου ιστορία

για την αλήθεια που λυτρώνει

και πολεμάει την αδικία.

Μην τον βυζάξεις με το ψέμα

μακρύς ο δρόμος που θα πάρει,

θα μετανοιώσει και θα κλάψει

κι όλο στα ίδια θα γυρνάει.

Όταν θα γεννηθεί ο γιος σου

τα εργοστάσια θα μας πνίγουν,

φύλλα στα δέντρα δεν θα υπάρχουν

μαύροι καπνοί θα μας τυλίγουν.

Τότε πες του να δει τον ήλιο

ύστερα απ' τη νεροποντή,

είν' δικός του ο κόσμος όλος

να τονε φτιάξει απ' την αρχή.

Όταν θα γεννηθεί ο γιος σου...

Μια όμορφη ημέρα ξημερώνει …

Και η θύμηση μου τρέχει 14 χρόνια πριν …

Ένα νευρικό κλάμα και λίγο απαιτητικό…

Ακούγεται …

Και μια γυναίκα να μου λέει …

Πάρε τον γιο σου στην αγκαλιά σου …

Χρόνια σου ΠΟΛΛΑ Μιχαήλ Άγγελε μου!

Χρόνια σου ΠΟΛΛΑ μικρέ μου Αρκούδε !

Θα είμαι πάντα δίπλα σε εσένα και τον Βασίλη μας ….

“g”

Όταν είχα γεννηθεί, είχες κάνει μια ευχή

να σου μοιάσω και να έχω, τη δική σου την ορμή

Μ΄έπιανες από το χέρι, μ' έμαθες να περπατώ

μ' έκανες να ξεχωρίζω, το καλό από το κακό

Κι ύστερα από λίγα χρόνια, μ' είχες στείλει στο σχολειό

της ζωής τις δυσκολίες, μ' έμαθες να ξεπερνώ

Και επέμενες θυμάμαι, να σπουδάσω χημικός

γιατί ήταν τ΄όνειρό σου, όταν ήμουνα μικρός

Δεν με ρώτησες ποτέ σου, αν ήθελα κι εγώ

χημικός να γίνω, δικηγόρος ή γιατρός

και έλεγες πως εγώ, δεν είμαι ικανός

ακόμα να ρυθμίζω, τη ζωή μου μοναχός

Όμως έφυγα από κοντά σου, είχε γίνει μια αρχή

φταίξιμο δικό σου, και λυπήθηκα πολύ

Δεν μπορούσα όμως άλλο, μ' έκανες κομπλεξικό

έχω και εγώ γνώμη, και θα πρέπει να την πω

Δεν με ρώτησες ποτέ σου, αν ήθελα κι εγώ

χημικός να γίνω, δικηγόρος ή γιατρός

και έλεγες πως εγώ, δεν είμαι ικανός

ακόμα να ρυθμίζω, τη ζωή μου μοναχός 

Στίχοι: Ανδρέας Αγγελάκης

Μουσική: Σπύρος Βλασσόπουλος

Στίχοι: Πασχάλης Αρβανιτίδης

Μουσική: Πασχάλης Αρβανιτίδης

The Mountains Will Remember Wolves

Σπήλαιο Αφαίας ... Μονή Δαφνίου ... Χαϊδάρι

Χαραμάδα

Μια μικρή χαραμάδα

στης ψυχής μου τη λάβα

ξεχειλίζει κι αρχίζει να τραγουδάει τ' αηδονάκι

Μια μικρή χαραμάδα

στης ψυχής μου τη λάβα

ξεχειλίζει κι αρχίζει να με γνωρίζει η αγάπη

Κι αρχίζει να θεριεύει το μεράκι

Στη μικρή χαραμάδα

είχα δει μια νιφάδα

που'χε γίνει νεράιδα

στη μικρή χαραμάδα με φως

Το θαύμα του χαδιού

το θαύμα της ψυχής

το θαύμα του φιλιού

το θαύμα της ζωής

το θαύμα του χαδιού

το θαύμα της ψυχής

το θαύμα του φιλιού

το θαύμα της ζωής

στη μικρή χαραμάδα με φως

στη μικρή χαραμάδα με φως

Να η πόρτα ανοίγει

και ο ήλιος τυλίγει

τις μικρές μου φοβίες που μου φαντάζαν αγίες

Τις ντροπές μου ξεπλένει

και το φως ξαναμπαίνει

τη ψυχή μου βαπτίζει και ο χορός πάλι αρχίζει

Ο έρωτας κι ο θάνατος πονάει

Το μυαλό σταματάει

κι όλα γίνονται ένα

και αλήθεια και ψέμα

στη μικρή χαραμάδα με φως

Στίχοι: Ελένη Βιτάλη

Μουσική: Ελένη Βιτάλη

Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν

Είμ' επισκέπτης σ' έναν κόσμο απροσκάλεστος

άπληστος, περίεργος κι αόρατος συνάμα

Μια περιουσία από όνειρα, μια άβυσσος, παλιά ιστορία

Ήρθα με τα δώρα μου αντάμα.

Σ' ένα λιβάδι άσπρα άλογα τη χαίτη τους τινάζουν

Κοίτα και πες μου αν έχεις δει ποτέ σου κάτι

ομορφότερο απ' αυτό

Σ' ένα ρεφρέν των τραγουδιών μου θα τα κλείσω

κι ας καλπάζουν πριν κάποιοι τα προλάβουνε

γιατί σκοτώνουν τ' άλογα, μωρό μου, όταν γεράσουν.

Μήπως θυμάσαι πότε σε πρωτοσυνάντησα

πρώτη ματιά, πρώτο φιλί και πρώτο χάδι

Να μάθεις ήθελες για μένα, δεν απάντησα

μα βρήκες ο,τι είχα κρύψει στα σκοτάδι.

Δε με πειράζει αν δε με κάλεσαν στο πάρτι τους

δεν ήρθα εδώ νια να χαλάσω τη γιορτή τους

θα χαραμίσω δυο ζεϊμπέκικο για πάρτη τους

κι ώρα καλή τους.

Γι' αυτό σου λέω να θυμάσαι τα παιχνίδια σου

τα παιδικά τραγούδια, τις εικόνες, το άρωμα τους

το άσπρο φόρεμα που κέντησε η μάνα σου

και τα χεράκια σου στα χέρια του μπαμπά σου.

ΚΟΙΤΑ

Σ' ένα λιβάδι άσπρα άλογα τη χαίτη τους τινάζουν

Κοίτα και πες μου αν έχεις δει ποτέ σου κάτι

ομορφότερο απ' αυτό

Σ' ένα ρεφρέν των τραγουδιών μου θα τα κλείσω

κι ας καλπάζουν πριν κάποιοι τα προλάβουνε

γιατί σκοτώνουν τ' άλογα, μωρό μου, όταν γεράσουν.

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής

Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Ονειροχαμένη πόλη

Παράξενα μου φαίνονται

Της πόλης τα φωτάκια.

Σαν ξεχασμένα του ουρανού

Μου μοιάζουν αστεράκια.

Περίεργα μου φαίνονται

Κι εκείνα τα κουτάκια.

Που μία πόρτα έχουνε

Πολλά παραθυράκια.

Ονειροχαμένη πόλη

Στο λαβύρινθό σου όλοι.

Τρένα, πλοία, αεροπλάνα

Για τα μάτια σου τα πλάνα.

Ελπίδα μου ξεπλύθηκες

Σε αυτήν εδώ τη ράτσα.

Σα ρούχο σε απλώσανε

Επάνω στην ταράτσα.

Με το μεγάλο όνειρο

Ξυπνάνε τ' ανθρωπάκια.

Στο φως της τηλεόρασης

Κοιμούνται τα παιδάκια.

Ονειροχαμένη πόλη...

Παράξενα μου φαίνονται

Της πόλης τα φωτάκια.

Σε ένα δέντρο πλαστικό

Φιλιούνται δυο πουλάκια.

Στίχοι - Μουσική: Θοδωρής Κοτονιάς

Παρθένα με πήρες …

Λούνα Παρκ

Η πόλη άναψε τα φώτα της και φεύγει

μ' ένα τρενάκι λούνα παρκ στο πουθενά,

σαν το κορμί σου που απ' τα χέρια μου ξεφεύγει

κι αναζητάει σε ξένα χέρια την χαρά.

Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω

άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή,

όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω

και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί.

Μεταμορφώνεσαι σαν μέδουσα στους δρόμους

κι εγώ τα χίλια πρόσωπα σου ακολουθώ,

στου έρωτά σου υποτάσσομαι τους νόμους

και λίγα ψίχουλα μονάχα σου ζητώ.

Τα μάτια σου έκλεισες και μ' άφησες απ' έξω

άλλη μια νύχτα θα τη βγάλω στη βροχή,

όλα για πάρτη σου κι απόψε θα τα παίξω

και δεν με νοιάζει τι θα φέρει το πρωί.

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Άντε … κοιμήσου ...

Στην Πανσέληνο του Γενάρη …

Να πεθάνουν οι γυναίκες …

... εκτός από αυτές που μας …

Κάθονται ...

Λευκό πουλί

Μια ιστορία θα σας πω, μία μικρή ιστορία

για έναν γέρο ναυτικό που γνώρισα παλιά

για σένα Μαραμπού μαρκόνι Καββαδία

λευκό πουλί της θάλασσας τα λόγια που θα πω

λευκό πουλί της θάλασσας τα λόγια που θα πω...

Δίχως σκοπό τριγύριζες στα πέλαγα του κόσμου

με ρήγμα στα βρεχάμενα βαθύ σαν μυστικό

κι έλεγες πάντα πως η Γη και το άρωμα του δυόσμου

τόπο δεν έχουν να σταθούν και σπίτι πατρικό

και σπίτι πατρικό...

Μα θες το πείσμα του καιρού, της μοίρας το γραμμένο

που θέλει όλα να'ρχονται στο φως κάποια στιγμή

ξερνάει το κύμα στην ακτή μια μέρα τον πνιγμένο

των έρωτα που ναυάγησε χωρίς καμιά αφορμή...

Κι όλο κεντούσε η θάλασσα δαντέλα στ' ακρογιάλι

αλλοπαρμένη αρχόντισσα, καρδιά παράξενη

να'ρθει η ψυχή να τυλιχτεί μες τ' ασημένιο σάλι

και το βαθύ της μυστικό ποτέ να μη φανεί...

ποτέ να μη φανεί...

Στίχοι: Πάνος Κατσιμίχας & Χαράλαμπος Χατζηνάκης

Μουσική: Πάνος Κατσιμίχας

Ξεχάστε τα κόμματα και τη βιτρίνα, πάνω από όλα και πέρα από όλα είμαστε Έλληνες.

Τιμωρείστε αυτούς που παίζουν παιχνίδια στις πλάτες μας.

Μην ξεγελιέσται από ένα όνομα...

...άλλο Ανδρέας και άλλο Γιωργάκης.

...Κύριοι υπουργοί, κύριοι βουλευταί

Πριν πάτε στο γραφείο, σας κάνω εγώ σεφτέ

Διαλέγω ένα τραγούδι αντί να στέλνω γράμματα

Δε ψάχνω για μ***, δεν περιμένω θαύματα

Παράτα και γραφείο και χαρτοφυλάκιο

Ελάτε μια βόλτα μέχρι τη Βαρβάκειο

Κατέβα στο λιμάνι, μίλα στους εργάτες σου

Πάρε την ευθύνη μια φορά πάνω στις πλάτες σου

Ποια δημοκρατία, μου μιλάτε, ποια προγράμματα;

Ποια πανεπιστήμια, ποια Ευρώπη, και ποια γράμματα;

Πού είναι η παιδεία, πού είναι η υγεία σας;

Κύριε υπουργέ ΓΑΜΩ τα υπουργεία σας

Στίχοι: Goin'Through

Μουσική: Goin'Through

Το παιδί με το ταμπούρλο

Ζούσε κάποτε στον κόσμο τον αγιάτρευτο

Ένα αγόρι ξεχασμένο κι απροστάτευτο.

Είχε ένα μικρό ταμπούρλο και το βάραγε.

Τι ψυχή βασανισμένη να 'ταν άραγε;

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Η γειτονιά του δεν το κράταγε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Τους δρόμους πήρε και περπάταγε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Καπνός τριγύρω δε φαινότανε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Μα κάπου πόλεμος γινότανε.

Τι τα θέλει τα βιβλία και τα γράμματα

Σ' όλους έρχονται μια μέρα τα γεράματα.

Τι τα θέλει τα παλάτια, τα μαλάματα.

Η ζωή κυλάει με δάκρυα και με κλάματα.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Κανένας τόπος δεν τον χώραγε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Στις ερημιές μακριά προχώραγε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Ούτ' ένα φύλλο δεν κουνιότανε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Μα κάπου πόλεμος γινότανε.

Νύχτα μέρα περπατούσε ασταμάτητα

Σε λαγκάδια φουντωμένα, δάση απάτητα.

Μα στου ποταμού την άκρη που αργοκύλαγε,

Το τσακάλι του πολέμου παραφύλαγε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Με τ' άγριο νύχι του σημάδεψε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Και μια ζωούλα ακόμα κλάδεψε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Τ' αγόρι λες ονειρευότανε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Μα γύρω πόλεμος γινότανε.

Κι όταν στις κορφές απάνω μέρα χάραξε

Στη μικρή καρδιά του μέσα κάτι σπάραξε.

Έτσι πέρασε στη χώρα του αμίλητου

Και τ' αγρίμια του άλλου κόσμου γίναν φίλοι του.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Της γης ο κόρφος δεν τον χώρεσε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Στον ουρανό βαθιά προχώρησε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Μα πάντα πόλεμος γινότανε.

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Ταμπούρλο πια δεν ακουγότανε

Ταμ ταμ - ταμ ταμ

Μα πάντα πόλεμος γινότανε.

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

Ρόδα και τριαντάφυλλα

Η ζωή τριανταφυλλάκι, άσπρο είναι στην αρχή

και θυμίζει κυριακή μ' ανοιξιάτικο αεράκι

προχωράει ο καιρός, κι ένας έρωτας κρυφός

με απαλό το βάφει ροζ, τ' άσπρο τριανταφυλλάκι

Αθωότητα στο χρώμα, πρώτο σκίρτημα στο σώμα

κι η καρδιά να λέει πως οι καημοί αργούν ακόμα

δεν αργούν αληθινά

κι απ' τον πόθο η καρδιά

σμίγει αίμα και φωτιά

και το ροζ τριανταφυλλάκι κατακόκκινο το βάφει

Μα η φωτιά το αίμα καίει, ματαιώνεται η ζωή

σαν παιδί που αυτοκτονεί, σαν ναός που καταρρέει

φλόγες και καπνοί παντού, και σημαίες του κακού

λεν "στην τάξη του Θεού οι καλοί είναι τελευταίοι"

Ηλικία για αλλαγή στην ματιά και στην ψυχή

ηλικία για αλλαγή ειν' τα κόκκινα τα χρόνια

όμως τέτοιες αλλαγές, θέλουν δυνατές ψυχές

και ματιές πιο καθαρές απ' τα χιόνια τα αιώνια

Έτσι από ζωή καμμένη μαύρο χρώμα η μνήμη παίρνει

και ένα ρόδο μελανό μυστικά μου το προσφέρει

Τρία χρώματα πετώ

μόνο κόκκινο κρατώ

που σημαίνει "σ' αγαπώ"

Με τριαντάφυλλο στο χέρι άνοιξη και καλοκαίρι

Με τριαντάφυλλο στα χείλη Αύγουστε μου και Απρίλη

Στίχοι: Αγαθή Δημητρούκα

Μουσική: Charles Aznavour

Συννεφιασμένε μου ουρανέ

Περνάς μπροστά μου η αύρα σου με κυκλώνει

με προσγειώνει στο μηδέν

Θα 'θελα να 'μουν στο κορμάκι σου ζώνη

στο τραγουδάκι σου ρεφρέν

Έχεις φεγγάρι μου δυο μέτρα μπόι

αλλά υπόγεια μυαλά

ούτε μιλιά κοιτάς στον τοίχο το ρολόι

μέσα από μαύρα γυαλιά

Είσαι ένας δρόμος που ψυχή δεν πατάει

πάντα μόνη

πάντα μόνη πάει

Η ερημιά το χέρι σου κρατάει

και τι δεν θα 'δινα να έσβηνα τ' αστέρι που σ' οδηγάει

να 'μουν αγέρι στα μαλλιά σου να φυσάει

Η αγάπη μάγισσα κινάει βουνά

Γι αυτό κι εγώ παίρνω όρκο

τον δράκο που έβαλες πριγκίπισσα να σε φιλά

θα τον αφήσω στον τόπο

Συννεφιασμέ-, συννεφιασμένε μου ουρανέ

μια χαραμάδα στην καρδιά σου άνοιξέ μου

Όσο με διώχνεις άλλο τόσο με πεισμώνεις

κι ας με τελειώνεις στο τερέν

θα 'θελα να 'μουνα παλτό να μην κρυώνεις

να σου ξορκίσω όλα τα δεν

Πώς να σε πείσω κούκλα μου δυο μέτρα μπόι

να σου γυρίσω τα μυαλά

ούτε μιλιά κοιτάς στον τοίχο το ρολόι

μέσα απ' τα μαύρα γυαλιά

Είσαι ένας δρόμος που ψυχή δεν πατάει

πάντα μόνη

πάντα μόνη πάει

Η ερημιά το χέρι σου κρατάει

και τι δεν θα 'δινα να έσβηνα τ' αστέρι που σ' οδηγάει

να 'μουν αγέρι στα μαλλιά σου να φυσάει

Η αγάπη μάγισσα κινάει βουνά

Γι αυτό κι εγώ παίρνω όρκο

τον δράκο που έβαλες πριγκίπισσα να σε φιλά

θα τον αφήσω στον τόπο

Συννεφιασμέ συννεφιασμένε μου ουρανέ

μια χαραμάδα στην καρδιά σου άνοιξέ μου

Στίχοι: Mogol

Μουσική: Lucio Battisti

Σαν μπλουζ κομμάτι

Che cosa c`e`

Sembra cosi` scontato

Che cosa c`e`

Tutto programmato

Almeno tu

Diventa piu` normale

Ammettilo

Si vive senza complicita`

Lo sappiamo gia` da un pezzo che non va

Ma perche` restare ancora insieme?

Δε σβήνεσαι απ' το μυαλό, το ξέρω

Δε σβήνεται αυτό που χρόνια γράφει βαθιά

Ό,τι αγάπησε με πάθος η καρδιά

Δεν τελειώνει έτσι απλά η αγάπη

Θα βάλω κάτι, κάτι απ' τα παλιά

Σα μπλουζ κομμάτι να 'μαστε αγκαλιά

Να γίνουν όλα γύρο μουσική

Και πάνω απ' όλα να είσαι πάντα εσύ

Δεν είναι έτσι η καρδιά

Δεν έχει για όλους ανοιχτά

Έρχονται, φεύγουν οι έρωτες

Μα εσύ είσαι πάντα μέσα

Θα βάλω κάτι, κάτι απ' τα παλιά

Σα μπλουζ κομμάτι να 'μαστ' αγκαλιά

La gente sai

A volta conta niente

Diranno che

Non ero affatto l`uomo per te

E gli stessi parleranno poi con me

E ti lenceranno colpe addosso.

Mai piu` star male

Liberi da noi mai piu` studiare

Come vivere

Lasciarsi andare

In cose fatte mai

Mai piu` sognare

E chiedersi perche`

Δεν είναι έτσι η καρδιά

Δεν έχει για όλους ανοιχτά

Έρχονται, φεύγουν οι έρωτες

Μα εσύ είσαι πάντα μέσα

Θα βάλω κάτι, κάτι απ' τα παλιά

Σα μπλουζ κομμάτι να 'μαστ' αγκαλιά

Dai vetri della vita mia

Vedo l`amore andare via

Per incontrarlo prima o poi

Ci lascia liberi da noi

Θα βάλω κάτι, κάτι από τα παλιά

Σα μπλουζ κομμάτι να 'μαστ' αγκαλιά

Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης

Μουσική: L. D' Alessio

Κιθάρα στη βροχή

Μην κοροϊδεύεις ξένα πάθη

και τις ανάγκες κανενός

γιατί δεν ξέρεις ποιος νομίζει

πως είναι η λάσπη, ουρανός.

Και τα τραγούδια της δεκάρας

έχουν κι εκείνα μια ψυχή

όπως ο ήχος μιας κιθάρας

που τη χτυπάει η βροχή.

Κιθάρα στη βροχή που ξέρει πάθη,

που είναι πληγή και φάρμακο κι αγκάθι.

Ποτέ μην αρνηθείς βοήθεια

σ' αυτούς που πέσαν χαμηλά

γιατί μπορεί κι ένα μυρμήγκι

να σε γλιτώσει απ' τη θηλιά

να σε γλιτώσει απ' τη θηλιά.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου

Μουσική: Στέργιος Γαργάλας

Πουτάνα

Μοιάζεις με κρύσταλλο που πρόκειται να σπάσει

Τα πάντα γύρω σου τα δέχεσαι αργά

Αφήνεις πλέον όποιον θέλει να σε φτάσει

Και σταματάς να κάνεις βήματα γοργά

Δε σ’ ενδιαφέρει πόσα ακούγονται για ’σένα

Είναι κακός ο κόσμος έλεγες συχνά

Θέλει συνέχεια να σε βρίσκει λαβωμένο

Κι ούτε μια μέρα δεν υπάρχει που ξεχνά

Σ’ ένα δυάρι στην Κυψέλη είχες βρει

Την ησυχία που ζητούσες τόσα χρόνια

Όλοι νομίζανε πως έχεις τρελαθεί

Και σου την έσπαγε που δείχνανε συμπόνια

Σαν κάτι άσχημο σε χάζευαν πολλοί

Όταν γυμνή στεκόσουν’ στο παράθυρο σου

Τι κι αν οι γείτονες φωνάζαν’ σαν χαζοί

Εσύ θα έκανες και πάλι το δικό σου

Θέλεις ν’ αντέξεις… και να πιστέψεις…

Πως είναι η θάλασσα βουνό που έχει ξαπλώσει

Κάνεις τα πάντα… για να μαντέψεις…

Τον κωδικό που τη ζωή σου έχει κλειδώσει…

Θέλεις να κλάψεις… και να πετάξεις…

Δίπλα στα λίγα βραδινά αεροπλάνα…

Να τρέξεις έξω… χωρίς κανόνες…

Και να τα κάνεις όλα γύρω σου πουτάνα…

Κάνεις τη θλίψη σου να μοιάζει με γιορτή

Και τη γλεντάς πίνοντας κίτρινη τεκίλα

Είναι πολλοί που την αγάπη συγχωρούν

Μα εσύ τη χόρτασες ετούτη την ξεφτίλα

Όλοι σε βλέπουνε χωρίς να σε κοιτούν

Όλοι σε βρίζουνε χωρίς να σου μιλάνε

Μα εσύ γνωρίζεις όλα αυτά που δεν ακούν

Για αυτό και αφήνεις τα όνειρα σου να γελάνε

Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου

Μουσική: Δημήτρης Κοργιαλάς

Coat of Arms

Το βουνό των αισθημάτων

Συμάχησα απόψε με την πόλη που με πνίγει

κι υπέγραψα συμβόλαιο που το πρωί θα λήγει

πουλήθηκα στη νύχτα μ' αμοιβή λίγη παρέα

για να λέω στον εαυτό μου πως περνάω πάντα ωραία.

Κρέμασα στον τοίχο παλιές φωτογραφίες

ζωντανή κληρονομιά για πολλές δεκαετίες

τα λάφυρα μιας μάχης που δεν έγινε στην Τροία

αλλά στην Αγιά-Βαρβάρα όταν ήμουν δεκατρία.

Στριμώχτηκα με άλλους μέσα σ' ένα επί ένα

στ΄ασπρόμαυρα νταμάκια λίγα πιόνια στριμωγμένα

στρατιώτης σε μια μάχη με τα στοιχεία της φύσης

πότε μοναχός μου και πότε μ' ενισχύσεις

κι έτσι γίνομαι συνήθως ήρωας της μιας βραδιάς

μεσ' στα βρώμικα στενά της παλιάς μου γειτονιάς

μάνα μου η νύχτα και πατέρας μου ο δρόμος

αδέρφια μου τα λόγια και εχθρός μου μόνο ο χρόνος.

Όταν τα βάθη μεγαλώνουν ανεβαίνει πιο ψηλά

στο βουνό των αισθημάτων το σταυρό του κουβαλά

ο καλός μου εαυτός είναι πάντοτε παρόν

και τα βράδια γράφει στίχους με το φως των αστεριών.

Περιμένω απ' το σκοτάδι και απόψε να με κρύψει

να χαράξω τη σκιά μου μεσ' τη πόλη πριν με πνίξει

κι αντιδρώ μ'αυτό τον τρόπο γιατί μόνο έτσι αντέχω

να περνάει ο καιρός και να χάνω ότι έχω

βαδίζω κι απέναντί μου φώτα με θαμπώνουν

τόσα πρέπει στο μυαλό μου καταφέρνουν και στριμώχνουν

σπρώχνω να περάσω να αναπνεύσω λίγο αέρα

κι έτσι κάθε κρύα νύχτα γίνεται επιτέλους μέρα

μεσ' τους δρόμους της Αθήνας κάθε βράδυ φυγαδεύω

την ανάγκη να ξεφύγω απ'αυτά που κοροϊδεύω

είναι πάθος που με πέρνει κάθε βράδυ από πίσω

και με πείθει ψιθυρίζοντας στ' αφτί να πολεμήσω.

Όσο τα βάθη μεγαλώνουν ανεβαίνει πιο ψηλά

στο βουνό των αισθημάτων το σταυρό του κουβαλά

ο καλός μου εαυτός είναι πάντοτε παρόν

και τα βράδια γράφει στίχους με το φως των αστεριών.

Το σπίτι μου η νύχτα

τα όρνια μου κρατούν τα σκήπτρα

η στιχομηθεία μια ιερή τελετή

για κάθε αυθεντικό MC

όταν οι άλλοι χορεύουν στα κλαμπάκια

με βρίσκω να γράφω στιχάκια

στα παγκάκια της πλατείας

με αλάνια που κρατάνε όλη την ομορφιά της νύχτας

χρόνος χρήσιμος όχι κορόιδο της πίστας

το σκοτεινό σου πέπλο

είναι αυτό που θέλω

ο καπνός σχηματίζει

τις ρίμες πριν στολίσει

ο αβάς

στα σοκάκια τρυγυρνάω

δεν έχω που να πάω

δε με ρώτησε κανείς αν έχω τίποτα να φάω

η ψυχή ησυχάζει μας καλεί όπως η φωνή

στο μυαλό που μας φέρνει σ'επαφή

με κάθε ύπαρξη που στο χρόνο έχει χαθεί

η νύχτα δίνει εμπειρίες ξεχωριστές

με αγάπησε η μάνα μας Σκοτάδιστες...

Όσο τα βάθη μεγαλώνουν ανεβαίνει πιο ψηλά

στο βουνό των αισθημάτων το σταυρό του κουβαλά

ο καλός μου εαυτός είναι πάντοτε παρόν

και τα βράδια γράφει στίχους με το φως των αστεριών.

Στίχοι: Goin'Through

Μουσική: Goin'Through

Ελπίδα ζωντανή

Πέφτουνε τα χιόνια, γέρνουν τα κλαδιά

βρεγμένα σπίρτα πως ν' ανάψω τη φωτιά

όταν θα βλέπω μες στον ύπνο μου βροχή

θα 'ναι η ελπίδα πως θα 'ρθεις

όταν θα βλέπω μες στα μάτια σου βροχή

θα 'ναι η ελπίδα ζωντανή"...

στίχοι: Μάνος Ξυδούς

Friends in Love

Sometimes lonely nights

Turn into sunny days

I never thought I'd feel this way

I never knew that you and I

Were meant to be in love

Oh, darling, you've always been around

To see me through

How was I to know

You'd make my dreams come true?

Time and time again we fall

Always on our own but now

We're friends in love

Hoping that we'll always

Still be friends in love

Strong when we're together

Darling, now we got forever and day

Don't you go away

Remember

Every time you cried

You came to me

Oh, much to my surprise

I found someone who could see

Through the night of loneliness

You were always there for me

We're friends in love

Hoping that we'll always

Still be friends in love

Strong when we're together

Darling, now we got forever and day

Don't you go away

You turn around

And looked my way

I can't say that it

Hasn't crossed my mind

I've loved you all along

Ah, and now we're leavin'

Yesterday behind

We'll never be alone, whoa

We're friends in love

Hoping that we'll always

Still be friends in love

Strong when we're together

Darling, now we got forever and day

Don't you go away

We're friends in love

Hoping that we'll always

Still be friends in love

Strong when we're together

Darling, now we got forever and day

Don't you go away

Ό,τι και αν ζήσεις

Έχεις ποτέ σου φοβηθεί ο ήλιος μην παγώσει;

σ' έχουνε πιάσει στα κρυφά να λες πώς δεν αντέχεις;

πιο μακριά από ποτέ το σπίτι σου έχεις νοιώσει;

ξέρεις πως μοιάζει η ομορφιά όταν την καταστρέφεις;

Ό,τι και αν ζήσεις δεν αρκεί

δε φτάνει για να μάθεις.

Όσα νόμιζες γλίτωσες

αυτά θα ξαναπάθεις

Έχεις πέσει με δύναμη πάνω στον ουρανό σου;

είδες ποτέ σου πόσο φως κρύβεται σε ένα τραύμα;

στα χέρια σου έκρυψες ποτέ το άδειο πρόσωπό σου;

σ' έχουν κοιτάξει σαν Θεό να σου ζητάνε θαύμα;

Ό,τι και αν ζήσεις δεν αρκεί

δε φτάνει για να μάθεις.

Όσα νόμιζες γλίτωσες

αυτά θα ξαναπάθεις

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Στέργιος Γαργάλας

Μόνος ...

Γύρω και μέσα μου σκοτάδι

κι εγώ σε γυάλινο πηγάδι

ανασαίνω, περίμένω...

Από το τίποτα κρατιέμαι,

πίνω φωτιά κι αναρωτιέμαι

αν τ' αξίζω, τόσο γκρίζο...

Κέρδισα χάδι φοβισμένο

κι ένα φιλί τσαλακωμένο

σε παιχνίδι πληρωμένο.

"Αν είναι μπόρα θα περάσει

κι αν είναι φως θα με ξεχάσει"

ψιθυρίζω και ραγίζω...

Τις αναμνήσεις μου φωνάζω

δεν απαντάνε και τρομάζω.

Μαύρο χιόνι που δεν λιώνει...

Ψεύτικα λόγια με κυκλώνουν

δεν μου χρωστάν και με πληρώνουν

μαύρα φώτα με τυφλώνουν.

Μη μ' αγαπάς, μη με θυμάσαι,

μέσα στο βλέμμα μου κοιμάσαι

κι αν δακρύσω, να φοβάσαι.

Μέσ' στη σιωπή κι αυτής της μέρας

ένας αλλόκοτος αέρας

με πονάει, με ξυπνάει.

Σέρνομαι έξω απ' τ' όνειρό μου,

ποτέ δεν το 'νιωσα δικό μου.

Πάω πίσω στο βυθό μου...

Στίχοι: Κατερίνα Σιάπαντα

Μουσική: Στέργιος Γαργάλας