«Ο δωδεκάλογος του γύφτου» … «Κοσμοπλάστρα μουσική»

ένα πνευματικό ταξίδι που υμνεί τον ελεύθερο λαό…

Η κορυφαία έκφραση της «λυρικής σκέψης» του Παλαμά είναι «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» (1907). Στο πνευματικό του ταξίδι ο Γύφτος θα γκρεμίσει και θα ξαναχτίσει τον κόσμον όλο. Θα απαρνηθεί τη δουλειά, την αγάπη, τη θρησκεία, την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και όλες τις πατρίδες, αλλά και θα τα αναστήσει όλα μέσα από την Τέχνη, μαζί και τη μεγάλη χίμαιρα της εποχής, τη Μεγάλη Ιδέα. Θα υμνήσει τον ελεύθερο λαό του, αλλά θα τραγουδήσει και έναν νιτσεϊκό αδάκρυτο ήρωα. Θα καταλήξει προσκυνώντας τη Φύση και την Επιστήμη.

 

Τα ποτάμια είμαστ’ εμείς που δεν μπορείς

να περάσεις,

κι όσο πίνεις το νερό μας, πιο πολύ

θα διψάσεις.

Και σ’ εμάς γυρτός την όψη σου

καθρεφτίζεις,

κι όλο τρέχουμε κι αλλάζουμε κι όλο ίδια

μας νομίζεις.

Κι αν χανόμαστε αποκάτου από τη γη

βυθισμένα,

μας τραβάει ξανά στον ήλιο ένας θνητός

σαν εσένα.

Τώρα γύρε εδώ, κι απάνου μας

καθρεφτίσου…

Σ’ αεροφέρνει ίσα μ’ εμάς, κι υψώνει σε, άνθρωπε,

το βιολί σου!

Των Θεών βωμοί,

κάστρα των Πατρίδων,

της Αγάπης περιβόλια,

ξύπνα τα τ’ αθάνατα,

κοσμοπλάστρα μουσική!

 

 

 

 

Σάρκα η μουσική μου γίνεται 

με την πλάστρα μας φωτιά 

και γεννιούνται απ’ τα φιλιά μας 

τ’ αψεγάδιαστα παιδιά.

 

Στίχοι:   Κωστής Παλαμάς

Μουσική:   Λουκάς Θάνος